Стихи как память о войне
80 год прайшло з дня заканчэння Вялікай Айчыннай вайны. Але і да гэтага часу пякучым болем адзываецца найцяжэйшая з войнаў у сэрцы кожнага чалавека. Мы не павінны забываць пра жахі вайны, смерць і пакуты мільёнаў людзей. Помніць аб вайне, гераізме і мужнасці тых, хто змагаўся з ворагам і выратаваў ад фашысцкага нашэсця Радзіму, – гэта значыць змагацца за мір. Гэта абавязак усіх, хто жыве на зямлі. І таму тэма Вялікай Айчыннай вайны з’яўляецца адной з важнейшых у беларускай літаратуры.
Да тэмы вайны звяртаюцца пісьменнікі і паэты як старэйшага, так і малодшага пакаленняў, а таксама паэты-аматары.
Наша зямлячка, удзельніца народнага калектыву літаратурнай творчасці ”Світанак“ Людміла Іосіфаўна Ардынская шмат сваіх твораў прысвяціла тэме Вялікай Айчыннай вайны, якія яна аб’яднала ў літаратурныя зборнікі ”Вечный огонь“ і ”И память сердца говорит“. У кожным творы, які змешчаны ў зборніках адлюстравана горыч, нястачы і беды, якія давялося перажыць яе бацькам, родным і блізкім людзям, усім тым, хто жыў, змагаўся з ворагам у часы ваеннага ліхалецця на форнце, у партызанах, каваў перамогу ў тыле. Сама Людміла Іосіфаўна нарадзілася пасля вайны, але дзіцячая памяць зберагла тыя падзеі, тыя моманты з жыцця больш старэйшага пакалення, прадстаўнікі якога аднаўлялі разбураную вайной гаспадарку, узнімалі з руін і папялішчаў гарады і вёскі.
У дзіцячай бібліятэцы ў 2019 годзе напярэдадні 75-годдзя вызвалення Рэспублікі Беларусь ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў адбылася прэзентацыя зборніка ”Вечный огонь“.
